کد مطلب:90347 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:176

امر عظیم، خوف از مقام پروردگار، در روز قیامت است كه خداوند آن را عظیم می شمارد:

«الا یظن اولئك انهم مبعوثون. لیوم عظیم. یوم یقوم الناس لرب العالمین.»: مگر آنان گمان نمی دارند كه برانگیخته خواهند شد؟ در روزی بزرگ، روزی كه همه ی مردم در برابر پروردگار جهانیان به پای ایستند.

در حدیث آمده است كه قیام آنها از قبورشان، در حالی است كه عرق تا بیخ گوشهایشان رسیده است.

«و فی الحدیث عن سلیم بن عامر عن المقداد بن الاسود، قال: سمعت رسول الله صلی علیه و آله یقول: «اذا كان یوم القیامه ادنیت الشمس من العباد حتی تكون

[صفحه 266]

الشمس بقدر میل او میلین» قال سلیم: فلا ادری امسافه الارض، ام المیل الذی تكتحل به العین؟ ثم قال: «صهرتهم الشمس، فیكونون فی العرق بقدر اعمالهم، فمنهم من یاخذه الی عقبه و منهم من یلجمه الجاما» قال: فرایت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم یشیر بیده الی فیه، قال: یلجمه الجاما. اورده مسلم فی الصحیح و روی ان ابن عمر قراء: «ویل للمطففین» حتی بلغ «یوم یقوم الناس لرب العالمین» فبكی حتی خر و امتنع من القرائه.»: در حدیث از سلیم بن عامر، از مقداد بن اسود نقل شده كه، گفت: «شنیدم از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم كه فرمود: در روز قیامت، آفتاب، چنان به مردم نزدیك می شود كه به اندازه ی یك میل یا دو میل بیشتر، فاصله ندارد، سلیم گوید: ندانستم مراد از «میل» مقدار مسافت زمین است یا میلی كه به آن چشم را سرمه می كشند، سپس گفت: آفتاب بر آنها می تابد و هر كس به اندازه ی اعمالش عرق می ریزد، پس عرق بعضی به پشت پایشان رسیده و بعضی تا دهانشان می رسد.» سلیم گوید: دیدم پیامبر به دهان مبارك اشاره نمود و فرمود: یعنی عرق تا دهان او رسیده او را لجام می كند».

این حدیث را بخاری نقل نموده است و گفته اند، ابن عمر، این سوره را تلاوت می كرد و همین كه به آیه ی «یوم یقوم الناس لرب العالمین» می رسید، چنان می گریست كه بیهوش به زمین می افتاد و از خواندن بازمی ماند.

در شان نزول دو آیه از ابتدای سوره ی حج، حدیثی نقل شده كه از شدت خوف مسلمانان صدر اسلام حكایت می كند:

صفحه 266.